bip
logo

Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 15 w Poznaniu

Szkoła Podstawowa nr 62 w Poznaniu

herb

Patron

Stanisław Taczak urodził się 8 kwietnia 1874 roku w małej wielkopolskiej miejscowości Mieszkowie koło Jarocina i początkowo nic nie zapowiadało jego wojskowej kariery. W rodzinnym domu wychowywany był w atmosferze miłości, życzliwości i serdeczności. Wtedy każda polska rodzina toczyła swoją wojnę z zaborcami. Walczyła o język, o swoją kulturę, przekazywała dzieciom tradycje powstańcze i pielęgnowała w nich głębokie uczucia religijne. Wówczas nie nauczano języka polskiego. Wszystkie lekcje i zajęcia odbywały się w języku niemieckim. Mały Stanisław uczył się dobrze, był sumienny i pilny. Skończył Gimnazjum, zdał maturę i ukończył studia w Akademii Górniczej.
W latach 1898 – 1899 odbył roczną służbę wojskową i wtedy już mianowano go porucznikiem. Kiedy wybuchła I wojna światowa, Stanisław Taczak został powołany do wojska. Za zasługi na froncie otrzymał awans do stopnia kapitana. Mimo, że był w armii niemieckiej, wśród żołnierzy potrafił podtrzymywać ducha patriotyzmu i myśleć o niepodległości.
W listopadzie 1918 roku Taczak włączył się aktywnie w organizację Wojska Polskiego. 28 grudnia przybył do Poznania. Dzień wcześniej rozpoczęły się walki ludności Wielkopolski przeciwko władzom niemieckim i wybuchło Powstanie Wielkopolskie, którego celem było uwolnienie Wielkopolski i Pomorza spod władzy niemieckiej. Dowództwo nad powstaniem objął Stanisław Taczak będący już wtedy majorem. Zaimponował wszystkim swoim zdecydowaniem w działaniu, poczuciem dyscypliny, kulturą osobistą, a także ciężką i uczciwą pracą. Za działalność niepodległościową w Wielkopolsce został później odznaczony Krzyżem Niepodległości.
16 stycznia 1919 roku dowództwo nad powstaniem objął gen. Dowbór – Muśnicki, Taczak natomiast zajął się sprawami administracyjnymi.
16 lutego zawarto rozejm z Niemcami, tym samym walki powstańcze zostały przerwane.
Stanisław Taczak, w stopniu podpułkownika, został dowódcą 69 pułku piechoty. Walczył o niepodległość Rzeczypospolitej biorąc udział między innymi w wojnie polsko – radzieckiej w latach 1920 – 1921. Został odznaczony Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych. W 1923 roku został generałem.
W 1939 roku wybuchła II wojna światowa. Już na samym jej początku generał Taczak został pochwycony przez Niemców i przebywał w różnych obozach jenieckich aż do jej ukończenia.
Ostatnim życzeniem generała było „by spocząć w Poznaniu, wśród Wielkopolan, wśród swoich.” Zmarł w Malborku 2 marca 1960 roku. Jego prochy zostały przeniesione do Poznania i złożone na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan dopiero w 1988 roku.

Skip to content